Kurşuni Renkler.

Susma hakkımı kullanıyorum şimdi. Bir şiirde mi rastlamıştım ilk kez gözlerinize yoksa bir sonbahar günü sararmış yaprakların salını salını düşüşünü hayran hayran seyrederken mi Cemal Süreya Parkında? Mevsimlerden sonbaharı, aylardan kasımı sevmemin, gözlerinizle bir alakası olmadığını inkâr etsem bilmem inanır mıydınız bu çocukça yalanıma. Söz konusu duygular-hele ki tüm ruhunu kuşatan- olunca insanın gözlerinden belli olmuyor muydu hislerinin dökümü? Kalpten kalbe kurulan köprülerin ilk adımları gözlerle atılmıyor muydu? Eskilerin göz görür, kulak âşık olur dedikleri bir dünyada sevginin, kendi yolunu mevsimlerin diliyle usul usul açmasına pek de şaşırmak gerekiyor; zira tabiatın insan kalbine fısıldadığı güzelliklerin takdirini yapabilen gönüllerin ödülüdür sevdanın renkleriyle boyanabilmek, aşkın şarkılarına eşlik edebilmek. İnsanın içini ısıtan sımsıcak yağmurlar yağardı, gözleriniz gözlerimize değince. Yıldızlar saklanacak yer arardı gözleriniz semaya çevrilince. Ay hicabından sararırdı da bulutların ardına iltica ediverirdi. Güneş kirli bir sarı top gibi asılı dururdu tepemizde şaşkın şaşkın ne yana yuvarlanacağını bilemeyen. Gözleriniz bir roman gibi kuşatıverdi de evrenimizi, bize saadetlerin en harikuladesini yaşatırdı sayfalar, sayfalar boyunca. Gözlerinizin uğradığı her manzara bizler için kutsal bir tapınak olurdu adeta. Gözlerinizin değdiği en alelade detay bile öyle bir paye kazanırdı ki bizim nazarımızda, çocuklaşmamak kaçınılmaz oluverirdi. Şairin, 'Gözlerim gözlerine değince/Felaketim olurdu ağlardım' mısralarını daha yeni yeni anlıyorum desem; yine, kirpiklerini eğer bakar mıydın, bakarsan içim ürperir de üşür müydüm inan bilmiyorum! Şairleri, yazarları bilemem lakin gözlerinizin bendenizdeki manalarını izaha belki birazcık mübalağa olacak ama denizler mürekkep, ormanlar kağıt olsa yetmezmiş gibi geliyor. Mübalağamı mazur göreceğinize olan inancımla birkaç kelam da güzelliğiniz hakkında etmek istiyorum fakat güzelliğinizi tarife aciz olduğumdan mütevellit, sözlerimi şairin sonbahar ki mevsimlerin en güzelidir dizesinden aldığım cesaretle güzelliğinizin bir güz dökümü olduğunu söylemek cüretinde bulunmakla yetiniyorum şimdilik. Sonbaharın eşsiz renkleriyle yıkanan ruhumuza, bir ilaç gibi teskin eden gözlerinizin munisliği de eklenince alem birdenbire bambaşka bir hüviyete bürünürdü tüm sıkıcılığına rağmen. Gözleriniz bir liman olmanın ötesinde, sımsıcak bir yuva olurdu bizlere, içinde her daim sevginin tüttüğü bir soba sıcaklığında. Öyle bir yuvaydı ki bu ne çayın altı kapatılırdı burada ne hüzün sürekli konaklardı ne de ümitsizlik kol gezebilirdi. Gözlerinizle hükmettiğiniz bir cumhuriyettir kalbimiz, sözlerinizle mühürlediğiniz bir sevdadır dileğimiz. İşte şimdi cızırtılı bir plaktan dinlemenin tam sırasıdır Emel Sayın'dan, Gözler kalbin aynasıdır/ Yalan nedir bilmez onlar... Haber Merkezi